EW-90 lata produkcji 1951-57

ET 165 (oznaczenie na PKP EW90) - elektryczne zespoły trakcyjne produkowane w latach 1928-1933 i eksploatowane na liniach S-Bahn w Berlinie. 54 tego typu jednostki zostały zabrane z Berlina w ramach tzw. "reparacji" i przebudowane po wojnie w latach 1951-1957 w Polsce, w zakładach ZNTK Lubań i ZNTK Gdańsk. Przystosowano je do odbioru prądu z sieci trakcyjnej i eksploatowano na liniach SKM w Trójmieście. Jeden dwuwagonowy skład uratowano przed zniszczeniem i umieszczono go w skansenie w Kościerzynie.

EW-92 lata produkcji 1961-63

EW 92 zalicza się do elitarnego grona elektrycznych zespołów trakcyjnych (ezt, wg. nomenklatury kolei DRG - ćwierćpociągów - viertelzug), zwanych olimpijskimi - Olympiazüge (ET 166), wybudowanych w roku 1936 tuż przed olimpiadą w Berlinie, na bazie wcześniejszej, bardzo nowoczesnej jak na tamte czasy serii ET 125. Skład jest ostatnim z wyprodukowanych 34 ezt tego typu.Sześć składów 'olimpijskich' znalazło się w 1945 roku na terenie Polski i w ramach reparacji wojennych weszło w skład taboru PKP. Odbudowa tej serii dla ruchu SKM w Trójmieście nastąpiła najpózniej ze wszystkich. bo w latach 1961 - 63. Składy pociągów berlińskiej S-bahn zasilanych prądem stałym 800 Volt kursowały na linii SKM do dnia 19.12.1976 roku, kiedy nastąpiła unifikacja napięcia z siecia PKP i wprowadzenie serii taboru kursujących do dzisiaj.

EN-71lata produkcji 1976 Potocznie (Jamnik)

EN71 - polski czterowagonowy elektryczny zespół trakcyjny, skonstruowany na bazie trójwagonowego elektrycznego zespołu trakcyjnego EN57, od którego różni się dodatkowym wagonem silnikowym. 20 zestawów tej serii zostało wyprodukowanych dla PKP przez Pafawag w 1976, dalsze ok. 30 powstawało od 1984 przez zestawianie pojedynczych członów zestawów EN57 w lokomotywowniach. W odróżnieniu od EN57, jednostki EN71 (oprócz kursującego na Mazowszu EN71-100 i EN71 SKM Trójmiasto - 035, 038, 040, 042, 044, 045-051) wyposażone są w stojaki na narty umieszczone przy drzwiach w środku przedziałów w miejscu siedzeń.

EN-57 lata produkcji 1961-93 Potocznie (Enka)

EN57 - trójwagonowy elektryczny zespół trakcyjny typu 5B+6B+5B, przystosowany do niskich peronów, wyprodukowany w zakładach Pafawag we Wrocławiu w latach 1961-1993 w ilości 1429 sztuk. Obecnie uważa się, że jest to najdłużej produkowany pojazd szynowy na świecie. Protoplasta tego pojazdu była wysokoperonowa jednostka EW55. Niewydolna gospodarka postawiła wtedy na wiele rozwiązań uniwersalnych i zrezygnowala na wiele lat z pojazdów o ograniczonych możliwościach zastosowania.

EW-58 lata produkcji1974-80 Potocznie (UFO)

EW58 - polski trójczłonowy elektryczny zespół trakcyjny. Podobnie jak zespół EW55, ma wejścia przystosowane do wsiadania z wysokich peronów stacyjnych, takze po sześć wejść dla pasazerów w kazdym członie (trzy na każdej ścianie bocznej). Odbieraki prądu znajdują się na dachu wagonu środkowego, natomiast silniki trakcyjne w wagonach skrajnych. Jednostka została zaprojektowana z myśla o zastosowaniu rozruchu impulsowego produkcji krajowej, jednak nigdy takiego nie wykonano, więc producent musiał zastosować klasyczny rozruch oporowy. Zastosowanie 8 silników trakcyjnych znacząco poprawiło przyśpieszenie pojazdu (co jest szczególnie ważne na obszarach aglomeracji o krótkich odległościach między przystankami), ale jednocześnie znacznie zwiększyło energochłonność zespołu. Właśnie to zdecydowało o wstrzymaniu zakupów kolejnych pojazdów tej serii. EW58 wyprodukowane zostały początkowo z przeznaczeniem do ruchu na Warszawskim Węzle Kolejowym, lecz niedługo potem zostały przekazane Szybkiej Kolei Miejskiej w Trójmieście, na której w 1976 przebudowano system zasilania z 800 V na napięcie 3000 V (które jest uzywane w całej sieci PKP). Dzisiaj zaledwie kilka sztuk EW58 jest zdolnych do jazdy, poniewaz większość serii spaliła się w latach dziewięćdziesiątych. Na podstawie doświadczeń z budowy i eksploatacji EW58 zbudowano w roku 1992 dwie sztuki EZT EW60. EW 58-001 jest obecnie pociągiem "sieciowym" i stacjonuje w Działdowie.

EW-60 lata produkcji1992 Potocznie (Cudo)

Bezpośrednim przodkiem EW60 był EW58. EZT EW58 podczas eksploatacji w Szybkiej Kolei Miejskiej w Trójmieście wykazywał szereg wad, z których najpoważniejsze to jakość prototypowych urządzeń oraz wysoki pobór prądu spowodowany większą liczbą silników i sposobem ich połączenia.Miał jednak swoje zalety, do których niewątpliwie należały znacznie lepsze przyspieszenie, większa ilość drzwi (co ułatwia wymianę podróżnych). Przystosowanie do wysokich peronów (standard obowiązujący w SKM, co powoduje, że próg jest bliżej krawędzi peronu). Podczas konstrukcji EW60 wykorzystano też doświadczenie z budowy i eksploatacji innych EZT EW55 i EN57, który to mimo, że z założenia jest pojazdem do obsługi ruchu lokalnego to z powodzeniem jest używany w ruchu podmiejskim. Postanowiono więc skonstruować pojazd mający za zadanie łączyć zalety EW58 i EN57. W ramach projektowania przyszłej jednostki powstały 4 warianty: 1. 3WE-120 jednostka miała być bardzo zbliżona do EW58 jednakże cześć wad miała być wyeliminowana, prędkość maksymalna miała wynosić 120 km/h 2. 3WE-100 pojazd niemalże o identycznych parametrach co 3WE-120. Jedyną poważniejszą różnicą była prędkość maksymalna wynosząca 100 km/h 3. 2WE-100 jednostka z układem wagonów r-s-r[2], posiadająca silniki z EW58 i prędkością maksymalną 100 km/h 4. 2WE-6B pojazd tożsamy z 2WE-100 posiadający silniki z EN57 Analiza wykonana przez OBRPS Poznań wykazała, że najlepszym wariantem będzie wariant 2WE-100. Pojazd miał być wykonany w dwóch wersjach dla PKP z toaletami i SKM w Trójmieście bez.

ZMODERNIZOWANE EZT SERII EN57SKM 2007 Potocznie (Banan)

Układ napędowy zmodernizowanych jednostek EN57SKM stanowią cztery silniki szeregowe prądu stałego typu LKf-475, połączone w dwie grupy po dwa silniki w szereg. Zmodernizowane silniki trakcyjne różnią się od standardowych: 1. klasą izolacji podniesioną do klasy H. 2. posiadają dwa czujniki temperatury umieszczone po jednym na biegunie głównym i biegunie komutacyjnym. 3. komutator z uzwojeniami wirnika został połączony trwale przez spawanie metodą TIG . Każda grupa silników trakcyjnych zasilana jest przez osobny przekształtnik stałoprądowy (czoper), który umożliwia płynną regulację procesu rozruchu i hamowania elektrodynamicznego.

SKM EN 71 rok produkcji 2009 Potocznie(Żółwik)

W jednostce zastosowano najnowszej generacji silniki Asynchroniczne których łączna moc przekracza 2000kW co odpowiada mocy dwóch En 71 w wcześniejszym wydaniu. Napęd trakcyjny 4xANT500-3000UF zastosowany w pojezdzie EN71 składa się z czterech falowników napięcia FT500-3000/UF, silników napędowych M1, M2, M3, M4, M5, M6, M7, M8 z czujnikami prędkości oraz temperatury, układu łagodnego włączenia falowników zabudowanego w rozdzielniach wysokiego napięcia RWN EN71 oraz dławików sieciowych EN71. Obwód wysokiego napięcia składa się ponadto z dwóch pantografów, dwóch odłączników trakcyjnych, dwóch wy łączników szybkich i zespołu uziemiaczy. Przekształtniki tranzystorowe i dławiki sieciowe chłodzone są powietrzem z wymuszeniem zewnętrznym.W jednostce zastosowano ultra szybki wyłącznik typu DCU 400J Oraz znaną z "Banana" Sprężarke śrubową SK7 Firmy AIRPOL.